Op 17 juni vertelde ik dat ik 20 stappen achteruit had gedaan. Ik moest stoppen met al mijn medicatie en voelde me slecht. Als je lichaam je zo in de steek laat door de zware medicijnen dan lukt het soms in je hoofd ook niet meer om alles op een rijtje te houden. Dat gevoel vond ik vreselijk want ik weet dat ik echt sterk genoeg ben voor dit alles maar toch voel je je soms even heel machteloos.
Lever is hersteld
3 weken heb ik helemaal geen medicatie geslikt en daarna was mijn lever weer helemaal hersteld. Ik mocht weer starten met de chemopillen en ook had ik gelijk mijn prednison-week. Eerlijk is eerlijk ik vond het VRESELIJK. Die 3 weken zonder pillen waren heerlijk. Ik voelde de energie weer terugkomen, had veel meer levenslust en ga zo maar door.
Angst
Toch waren die 3 weken zonder pillen heel eng, ik heb meerdere keren contact gehad met mijn arts omdat ik het gevoel had dat de leukemie terug was. Ik had rare hoofdpijn, zag zwart zodra ik opstond en nog meer van die bloedarmoede-achtige klachten die me enorm deden denken aan december 2015 (net voor de diagnose). Gelukkig was mijn arts heel begripvol en mocht ik even bij hem langskomen, hij heeft mij en m’n moeder enorm gerustgesteld. Hij legde ons uit dat mijn bloedbeeld juist enorm goed aan het herstellen was en ook dat hij me kon garanderen dat er op het moment echt geen reden voor bezorgdheid was. Pfffoe thank god! (zonder dat ik geloof in god bedank ik hem toch maar mooi even ;))
Prednison is bijna klaar
Nu ben ik inmiddels alweer ruim 3 weken bezig met de chemopillen en start volgende week(als het allemaal volgens plan gaat) mijn ALLERLAATSTE week prednison. Ik kijk hier zo enorm naar uit! Weg met alle prednison ellende. Helaas moet ik nog wel een vol jaar door met de chemopillen maar daar heb ik afgezien van wat vermoeidheid geen last van.
Herstel
Ik werk op het moment heel hard aan mijn herstel, ik doe veel yoga, wandel en fiets veel, zwem af en toe en probeer weer echt een dagritme te creëren voor mezelf. Ik zou heel graag wel weer iets meer willen doen want het thuis zitten word ik erg zat. Hopelijk na de laatste prednison gaat me dat ook weer iets makkelijker af 🙂
DUIMEN DUIMEN!
Duimen jullie voor me dat mijn laatste prednison weekje soepel zal verlopen? Dat is dus van 2 t/m 8 augustus. Daarna knallen we er een paar flessen champagne op! Tot nooit meer ziens prednison, je was de duivel maar hebt ook ergens m’n leven gered 🙂
