Dat ik nu weer 10 kilometer kan hardlopen is jullie vast niet ontgaan, maar hoe ben ik vanaf het complete nulpunt waarop de chemo me bracht, weer ophoog geklommen?
Een goede vraag die me ook nog heel vaak gesteld wordt. Vandaar deze blog met uitleg 🙂 Het was voor mij een hele zoektocht wat wel en wat niet werkte en ik wil alvast wel even van te voren zeggen: dit is MIJN ervaring, het hoeft voor jou helemaal niet zo te werken en ik doe ook maar wat (zoals iedereen in dit leven 😉
Misschien vind je het interessant om te lezen hoe mijn behandeling eruit zag, dat lees je hier!
Het dieptepunt
Toen ik midden in mijn zware kuren zat was zelfs een boterham smeren soms teveel. Dan trilde mijn benen na 3 minuten ZO erg dat ik echt moest gaan zitten. Deed ik dit niet dan kreeg ik een enorme zweetaanval, een teken van enorme zwakte in het lichaam. Ik vond dat lastig want afhankelijk zijn van anderen is gewoon niet prettig. Soms was het helaas niet anders.
Op dagen dat ik me iets beter voelde ging ik altijd wandelen, even naar buiten voor een frisse neus en een beetje beweging. Echt op een slakkentempootje maar dat maakte me niets uit, ik had toch de tijd.
Ik mocht in de 9 maanden dat ik zware chemokuren had niets aan krachttraining doen, daarvoor was de chemo te zwaar. Ik zie nu online wel mensen die krachttraining doen tijdens chemo maar dat is blijkbaar een ander type chemo. Ik weet namelijk nog dat ik tegen mijn arts zei dat ik gek werd van de enorme zwakte van mijn lichaam en dat ik graag wilde sporten maar onmogelijk kon. Hij vertelde toen dat het heel logisch was dat mijn lichaam nu zo verzwakt was, bij leukemie wordt namelijk een van de zwaarste typen chemo toegepast. Oke meneer de dokter dan doe ik braaf wat u zegt: rustig aan.
Gelukkig mocht ik na 9 maanden rustig mijn conditie weer wat gaan opbouwen. Vanuit het ziekenhuis was er nul begeleiding, iets waar ik op dat moment enorm van baalde maar achteraf gezien was ik blij dat ik mijn eigen weg hierin mocht zoeken. Ik was namelijk, en dat klinkt misschien raar, maar veel fitter dan de gemiddelde kankerpatiënt omdat ik voordat ik ziek werd 5x per week in de sportschool stond en dat merkte ik dan ook enorm bij de oncologische fysio.
Fysiotherapie
Toen ik in het ziekenhuis vroeg wat ik beste kon doen kreeg ik te horen dat oncologische fysiotherapie wel moest gaan helpen. Nou daar ging ik, een mega intakegesprek met allerlei vragenlijsten waar ik helemaaaal niet op zat te wachten maargoed, ik wilde weer sporten dus hoppa. Nou de volgende keer dat ik kwam moest ik met mijn schemaatje(dat in mijn ogen echt gebasseerd was op bejaardengym) op de apparaten tussen alle kankerpatiënten en het voelde net alsof ik weer op school zat en vond het weinig te maken hebben met conditie opbouw na kanker, het leek meer op bejaardengym zoals ik net al zei, zonde want ik weet zeker dat er voor jonge mensen een enorme behoefte is aan een fijne plek om weer conditie op te bouwen. Ik vind het lastig om te omschrijven wat er nou niet fijn aan was maar ik ben een aantal keer  geweest maar dit was het niet voor mij. Het stelde voor mij zo weinig voor dat ik iets anders wilde.
Yoga
Dus stapte ik over op yoga, eerst 3 maanden privéles (2x per week) om weer en beetje vertrouwen in mezelf te krijgen en daarna deed ik mee in de reguliere lessen (ook ongeveer 2/3 x per week), de yogaschool waar ik zat bood allerlei verschillende vormen van yoga aan en ik leerde daar enorm veel van.
Wat een verademing vergelijken de fysiotherapie, ik was namelijk gewoon ‘normaal’, niet het kankerpatiëntje wat ik me voelde bij de fysiotherapie. De yoga vond ik zo fijn dat ik ook Joost overtuigde om mee te gaan. Want yoga is niet alleen fysiek heel fijn, ook hielp het ons beide om mentaal veel stappen te maken. We merkten echt dat we allebei met een leeg hoofd weer thuis kwamen, heerlijk.
Helaas bleef ik in die periode aankomen, ik kon hier weinig aan doen want ik slikte nog steeds prednison. Dat bleef ik een lastig iets vinden want ik deed zo mijn best. Maar toch liet ik het een beetje los. Ik focuste vooral op het feit dat ik weer meer conditie kreeg en ik de yogalessen steeds beter vol hield. In het begin kon ik namelijk echt niet alles mee doen en ging ik soms even zitten, iets wat bij yoga echt volstrekt normaal is en waarbij ik echt niet een uitzondering was en niemand raar opkeek. En al zouden ze dat wel doen…
Hardlopen
Toen ik in de zomer van 2017 mocht stoppen met de prednison en ik merkte dat de kilo’s er afgingen wilde ik ook weer langzaam aan gaan hardlopen. Op mijn zwaarst woog ik bijna 90 kg en dat wilde ik mijn knieën en enkels niet aan doen met hardlopen. Dus eerst hield ik het nog bij veel wandelen en yoga en toen ik in mijn ogen genoeg kilo’s kwijt was en geen ‘druk’ meer voelde op mijn gewrichten ben ik heel langzaam weer begonnen met hardlopen. Dat ging als volgt(2x per week):
in de eerste 2 weken:
6x 1 min hardlopen, 4 minuut wandelen.
in de 3e en 4e week:
6x 2 min hardlopen, 3 minuten wandelen.
in de vijfde en zesde week:
6x 3 minuten hardlopen, 2 minuten wandelen.
enzovoort tot ik 5 kilometer kon, dit ging niet snel maar het lukte me uiteindelijk! Ik merkte vooral toen ik in juli 2018 met de chemo stopte dat ik snel vooruitgang boekte. 3 maanden na die stop liep ik mijn eerste 5 kilometer wedstrijd! (okt 2018)
Krachttraining
In maart 2018 ben ik weer begonnen met krachttraining, ik had nog 4 maanden chemopillen in het vooruitzicht maar mocht van mijn arts weer alles doen wat ik wilde. Omdat ik van mezelf weet dat ik snel over mijn grenzen ga begon ik met personal training 1x per week 30 minuten. Ik vond het heel fijn om weer terug te zijn in de sportschool maar wel onder begeleiding te trainen en merkte ook dat ik hierdoor snel sterker werd en veel kilo’s kwijtraakte. Ik heb tot december 2018 personal training gehad en vond toen dat het goed was, ik ging alweer vaak zelf of met Joost trainen en vind het nu fijn om weer helemaal zelf te bepalen wat ik doe, ik ken mijn grenzen nu heel goed en weet dat ik er niet meer overheen ga. Nu ben ik 2 tot 3 x per week in de sportschool te vinden en ook loop ik 2 tot 3x per week hard. Yoga heb ik voor nu eventjes naast me neer gelegd, simpelweg omdat ik niet 3 sporten tegelijk kan doen. Ik mis het wel dus ik wil dit uiteindelijk wel weer oppakken.
Waar een wil is…
Kortom het was geen makkelijke weg, maar uiteindelijk voor mij wel de juiste. Inmiddels ben ik 22 kilo kwijt(van de bijna 30 die ik aankwam) en ben ik heel tevreden over hoe ik eruit zie. Maar vooral ben ik heel blij met de conditie die ik weer terug heb, Â dat ik zonder problemen een hele week heb geskied afgelopen week en dat ik me weer fit voel en vind ik het onvoorstelbaar om te bedenken dat ik tijdens de zware kuren nog geen 2 minuten kon staan. Zo enorm bijzonder waar een lichaam toe in staat is. Ik gun iedereen die zo iets mee maakt als ik een lichaam dat weer fit aanvoelt!
10 maart loop ik samen met mijn vader de CPC 10 kilometer en ook dat vind ik weer een enorme mijlpaal.
